صنایع اصلی چین بسیار گسترده و شامل محصولات آهن و استیل، زغال سنگ، ماشین آلات، پترولئوم، اسباب بازی، کفش و لوازم الکترونیکی و اتومبیل است. برنج، گندم، سیب زمینی، ذرت، بادام زمینی، چای، ارزن، جو، کتان، ماهی و خوک فرآورده‌های اصلی کشاورزی هستند.

صادرات عمده چین ماشین آلات، پوشاک، کفش، اسباب بازی، سوخت معدنی، مواد شیمیایی و واردات آن ماشین آلات، مواد شیمیایی، آهن و استیل و سوخت معدنی است.حجم اقتصاد چین در سال ۲۰۰۷ از ژاپن بیشتر بود و طبق آمارهای جهانی پس از آمریکا یعنی در مقام دوم جهان قرار می‌گیرد. چنانچه رشد کنونی اقتصادی چین همچنان ادامه یابد، چین از نظر اقتصادی، در حال رسیدن به آمریکا یعنی بزرگ‌ترین اقتصاد جهان است و باید خود را برای مقابله با پیامدهای سیاسی و اقتصادی این موضوع آماده کند. چین از کشورهای جنوب شرق آسیا است که از اواسط دهه 1970 میلادی، سیاست آزاد سازی اقتصاد را در پیش گرفت و از شرایط بسته اقتصادهای سوسیالیستی به تدریج فاصله گرفت. این کشور طی دو دهه گذشته تلاشهای بسیاری را در راستای اصلاح ساختار اقتصادی و آزاد سازی اقتصاد کشور به عمل آورد و بسیاری از موانع تجارت خارجی و جذب سرمایه گذاری خارجی را از سر راه برداشت و در همین حال تقاضای عضویت در موافقت نامه عمومی تعرفه و تجارت (گات) و سپس در سازمان جهانی تجارت ( WTO ) را دنبال کرد. این کشور پس از الحاق به سازمان تجارت جهانی (WTO) توانست بازارهای بیشتری را با کالاهای خود به تصرف درآورد. این الحاق به چین فرصت این را داد که بتواند با استفاده از سیاست های تجاری خاص خود و نیز کالاهای ارزان قیمت حتی به بازار کشورهایی چون آمریکا و ژاپن که کالاهایی به مراتب بهتر و با کیفیت تر تولید می کنند نفوذ کند.و بالاخره کالاهای چشم بادامی های جنوب شرق آسیا به تبعیت از تولید توسط نیروی کار ارزان، آنچنان ارزان است که حتی وضع قیمت پایه و وضع تعرفه های سنگین بر روی اجناس چینی تاثیری بر عدم ورود آنها به کشورها نداشته باشد. از خلال دندان و ماژیک رنگی گرفته تا ماشین آلات سنگین مورد استفاده در کارخانجات از نوع چینی را می توان در بازار مشاهده کرد و در حال حاضر معدود کشورهایی را می توان یافت که در بازارهای آنها کالاهایی با مارک (Made in China) وجود نداشته باشد ...